tuttugasti og fyrsti dagurinn - Stelpnadagur

Dagurinn byrjaði ekkert sérlega vel. Ég lagaði hafragraut en var bara svo lítið svöng en borðaði samt þangað til að ég var meira en pakksödd. Ég fór síðan af stað í vinnuna og var komin á slaginu átta. En þá var enginn kominn þannig að ég beið í 45 mínútur eftir Söru. Hún kom seint því hún á við svefnörðuleika að stríða, getur ekki sofnað á kvöldin. Sara hafði skilið lykilinn sinn eftir heima. Þannig að hún fór að sækja lykilinn. Ég fór bara með henni í bílnum hennar. Eftir það fórum við að safna ruslinu og eftir það verk héldum við kaffipásu. Eftir pásuna vorum við síðan bara að slæpast. Við fórum og keyptum nýja stóla, ruslafötu, nýja bolla og eitt og annað. Þetta tók okkur allan fyrri partinn þangað til rúmlega tólf. Það er núna greinilegt að það eru stelpur sem vinna þarna. Sara fór að velta fyrir sér hvað Jógvan muni segja þegar hann sér alla nýju hlutina eða þegar hann sér reikninginn. Ég held að það verði bara það sama og þegar við breyttum öllu í stofunni í Snoghoj á meðan Torben var í burtu á Ítalíu. Sara fór og hitti vinkonu sína í hádeginu, þannig að ég borðaði bara ein í dag. Við tókum langa hádegispásu rúmur klukkutími(nálægt því að vera einn og hálfur). Klukkan var um hálf tvö þegar við byrjuðum að vinna. Ég slóg gras meðfram köntum við götur og stigi og Sara kom og rakaði á eftir mér. Við gerðum þetta þangað til klukkan þrjú, hún lauk við það að raka öllu saman en ég fór með sláttuvélina til baka og þreif tjörnina. Það eru vöðlur þarna í skúrnum. En parið sem er þarna er ekki fyrir stelpur. Vöðlurnar voru miklu lengri en ég og stígvélin voru númer 44 og ég nota númer 36. Ég notaðist samt við þessar risa vöðlur, það tók mig samt helmingi lengri tíma að ganga að tjörninni en annars. Ég steig ofan í tjörnina sem var mjög gruggug(flott orð með fjórum g-um) og pikkaði upp hitt og þetta rusl sem var ofan í. Plastpokar, flöskur, dósir og djúsfernur. og síðan var líka eitt snuð. Þetta var nokkuð sem ég mundi helst ekki vilja endurtaka, en það er víst óhjákvæmilegt. Þegar ég var búin að þessu og búin að kjaga til baka í vöðlunum, vantaði klukkuna korter í fjögur. Við bara lokuðum og læstum og fórum heim.Eftir vinnu fór ég heim skipti um föt og fór síðan í tölvu á bókasafninu og var í klukkutíma. Um sex leitið fór ég síðan að hitta stelpurnar á Caffé Natúr. Því það kom nýr Nordjobbari í dag. Það er finnskur strákur frá Lapplandi. Hann var þarna með okkur. Síðan var Amanda orðin svo þreytt að hún fór bara heim. Strákurinn vildi gera eitthvað meira. Ég komst að því að Laura hafði aldrei komið  út á Skansin eða út á Tinganes. Ég fór með þau út á Skansin í kvöld, Þeim fannst báðum æði að koma þangað tóku fullt af myndum. Ég tók myndir þar á sunnudaginn. Ég er samt búin að koma þarna þó nokkrum sinnum. Eftir þetta  var svo kominn tími til að fara heim. Strákurinn gekk heim til sín og ég og Laura heim til okkar. Þegar heim var komið hitaði ég mér upp fisk frá því á sunnudaginn. Laura hafði borðað áður. En hún sat og borðaði núðlur með mér og við spjölluðum. Við fórum að bera saman það sem við skrifuðum í Nordjobb umsóknunum okkar. Við komumst að þeirri niðurstöðu að við gerðum nánast nákvæmlega það sama. Hún skrifaði sína umsókn náttúrulega bara á sænsku, en síðan sendi hún Lindu bréf á ensku til að sýna henni að hún gæti líka tjáð sig á ensku, það sama og ég gerði. Það er greinilegt að þessi aðferð virkar. Eftir að hafa spjallað til klukkan níu þá fór Laura að sofa. Hún þarf að vakna fyrir allar aldir til að fara í vinnuna. En ég settist inn í herbergið mitt og prjónaði. En ég ætla að láta þetta gott heita í bili,

Orð dagsins: Sjá myndaalbúm. Myndir af skiltum

tuttugasti dagurinn - Ný vika

Dagurinn í dag var bara nokkuð fínn. Hann byrjaði á hafragraut og síðan skundaði ég af stað í vinnuna. Þegar ég var komin í vinnuna, beðum við eftir stelpunni sem hafði verið í fríi í síðustu viku, en við nenntum ekki að bíða lengur þannig að við fórum bara í það að tæma ruslaföturnar.En þegar ég kom til baka úr því var stelpan, Sara, komin. Þá var haldin kaffipása. Þegar kaffipásan var að verða búin kom Jógvan. Hann getur talað og talað endalaust. Í dag var umræðuefnið slátturvélarnar. Það var rætt á færeysku en ég skil meira og meira á hverjum degi. Ég náði því að það var talað um að kaupa eina létta vél til viðbótar því í augnablikinu eru tvær gamlar vélar og önnur virkar ekki og hin er farin að bila. Þetta eru Husquarna vélar og það er erfitt og dýrt að finna einhvern til að gera við þær því Husquarna umboðið fyrir slátturvélar er ekki lengur í Færeyjum.Ég náði þessu öllu.  Þetta var langt samtal en síðan loksins fór Jógvan en þá var klukkan langt gengin í 11. Við fórum út. Ég fékk það verkefni að fjarlægja gras frá littlum trjám og steinum þar sem slátturvéarnar komast ekki, og raka síðan á eftir. Ég skar grasið í klukkutíma þangað til það var kominn hádegisverðarpása. Í hádegispásunni sátum ég og Sara einar inn í skúr. Sámal fór eitthvað annað að borða, líklegast SMS. Við gátum þá spjallað saman tvær. Gott að hafa aðra stelpu. Sara er búin að vinna þarna í eitt ár og hefur verið eina stelpan allan tímann. Það var víst einhver annar yfirmaður yfir deildinni sem gerði ekkert í málunum, með þetta. En síðan kom Jógvan og ákvað að taka þessa kvörtun Söru til greina og ráða fleiri stelpur.. Eftir hádegismat fórum við síðan aftur út. Ég hélt áfram með að skera grasið frá. Ég rek svona upplýsingamiðstöð í hjáverkum á meðan ég er í vinnunni. Það koma altaf túristar að spyrja mig um hitt og þetta. Hvar eitthvað sé, hvort eitthvað sé opið, hvort það sé hægt að skoða eitthvað. Stundum hef ég engin svör. Það var þannig í dag. Það komu hjón frá Hollandi, konan byrjaði að tala við mig. Spurði mig hvort það væri hægt að skoða inn í kaþólsku kirkjuna. Ég hef ekki græna glóru um það. Síðan fór hún að spyrja mig hvort ég gerði þetta(að vinna í garðinum) bara í mínum frítíma vegna áhuga. Ég svaraði þvi neitandi. Ég sagði að ég væri þarna 8 tíma á dag og fengi borgað fyrir. Henni fannst þetta alveg svakalegt átta tímar á dag, fimm daga í viku. Hún spurði mig líka hvað við værum eginilega mörg að vinna þana. Ég svaraði að í augnablikinu værum við þrjú, og allir fengju laun fyrir. Síðan spurði hún hversu gamall garðurinn væri og þá stóð ég aftur á gati. En gat bent á elsta partinn af garðinum. Ég þarf að fræða mig um hitt og þetta.. En síðan breyttist umræðuefnið yfir í veðrið þeim finnst kallt hér. Þau eru búin að vera í Danmörku, Hjaltlandseyjum, eru nú í Færeyjum og í vikulok fara þau til Íslands til að vera í eina viku. Ég óskaði þeim bara góðrar ferðar, og hélt síðan áfram með vinnu mína. klukkan var allt í einu orðin þrjú og ég átti eftir að raka saman eiginlega allt, þannig að ég mátti flýta mér. Ég náði að raka og keyra allt grasið burt akkúrat klukkan 4, þá var bara að ganga frá og fara heim. Ég þaut heim því ég ætaði að skrifa tvö örblogg og fara síðan á bókasafnið og setja þau inn. Ég skrifaði örbloggin. En þegar ég var búin að því var klukkan að vera fimm, Og það var búð sem ég ætlaði í sem lokar klukkan hálf sex. Ég dreif mig í búðina. Ég ætlaði að kaupa garn og prjóna færeyska peysu. En maðurinn í búðinni átti engar uppskriftir að færeyskum peysum. En ég fann flotta norska peysu í staðinn. Ég keypti garn og prjóna og nú er ég byrjuð á peysunni. Ég er búin að vera að prjóna í kvöld. ég þurfti að pína mig til að hætta til að skrifa þetta blogg. Ég verð alltaf svo spennt þegar ég prjóna að þegar er ég byrjuð þá get ég ekki hætt. En sem betur fer er orðalist aftast í blaðinu, með þýðingu af öllum mikilvægustu norsku orðunum yfir á ensku hin norðurlandatungumálin, þar á meðal íslensku. Ég verð að segja að mér finnst færeyskar matvöruverslanir alveg frábærar. Það er eins og að koma til litla Íslands að koma inn í færeyska matvöruverslun. Það er ekki nóg að djúshillurnar séu fullar af Svala, þá er líka Kornax hveiti, íslenskir sviðakjammar og tólg, íslensk síld, íslenskt lambakjöt en flottasta af öllu finnst mér sósurnar frá E.Finnsson. Pítusósa og hamborgarasósa.

Nítjándi dagurinn - 17. júní --örblogg

Dagurinn byrjaði svona svipað og laugardagurinn, en bara aðeins minni harðsperrur. Eftir að hafa farið í þjóðhátíðarbað og farið í fínni fötin, fór ég út í göngutúr. Eitt af því fyrsta sem ég sá var íslenski fáninn. Það var flaggað með íslenskum fána úti á Tinganesi, á þinghúsinu, í tilefni dagsinns. Mér fannst gaman að sjá það. Ég hefði ekki búist við því. Ég byrjaði á því að ganga í gegnum bæinn að taka myndir af hinum og þessum skiltum sem hafa skrítin orð. Eins og tildæmis "bert viðskiptafólk" Ég læt myndirnar inn síðan held ég. Ég gekk síðan upp á klettinn hér fyrir ofan bæinn og settist á stein þar og horfði yfir bæinn. Það var "sautjánda júni veður" hér í gær. Eftir að hafa setið þarna uppi gekk ég síðan niður aftur. Þá var förinni heitið út á Tinganes. Ég varð að taka mynd af fánanum. Ég tók reyndar margar myndir.  Eftir þetta fór ég síðan heim og tók til við það að útbúa kvöldmat. síðan klukkan hálf fjögur fór ég út í norrænahús, við,stelpurnar ætluðum saman á tónleika þar. Eftir tónleikana um sex leitið fórum við heim og ég tók til við matreiðsluna. Stelpurnar spurðu hvort þær gætu hjálpað mér. Ég leyfði Amöndu að skera fetaostinn. Ég kenndi henni hvernig á að gera það(lært í Hafnía) og síðan var sýnikennsla í því að skera rauðlauk..Við settumst síðan að borðum. Stelpurnar vissu ekki hvernig ætti að borða steiktann fisk í raspi með kartöflum, það þurfti að sýna þeim það. Mér finnst best að stappa fisknum og kartöflunum saman með smjöri, þannig að það var þannig sem þær gerðu. Þeim fannst hinnsvegar vanta salt. Við notum bara svo lítið salt á Íslandi. Síðan var talað um Ísland. Þeim finnst líka skrítið að ég hafi aldrei komið í Bláa lónið. Eftir matinn spjölluðum við bara saman.Þangað til um klukkan hálf tíu þegar stelpurnar fóru á Hafnía að að hlusta á lifandi tónlist. Ég var svo þreytt að ég var bara heima. Ég lognaðist síðan útaf ekki löngu eftir tíu.

átjándi dagurinn - harðsperrur!!! --örblogg

Oj oj gærdagurinn byrjaði erfiðlega. Ég var með svo hryllilegar harðsperrur í upphandleggjunum að ég gat varla rétt úr handleggjunum. Ég byrjaði daginn klukkan 9(ég er svo þreytt á kvöldin að ég sofna snemma og vakna snemma líka) á bloggi og hafragraut í náttfötunum.Þegar klukkan var langt gengin í tólf klæddi ég mig og fór út. Ég ætlaði einn klukkutíma á net. En það var eitthvað vesen með internet í bænum.Þannig að ég komst hvorki á internet í upplýsingamiðstöðinni né á bókasafninu. En ég gekk inn á Hótel Tórshavn og notaði tölvu þar í tíu mínútur til að setja inn blogg. Eftir það fór ég síðan í matvörubúðina í SMS og vellti fyrir mér hvað ég ætti að elda fyrir stelpurnar. Ég komst að þeirri niðurstöðu að steiktur fiskur í raspi væri það besta. Þannig að ég skellti mér á eitt kíló af þorski. Ég komst líka að því að eitt kíló var alltof mikið. Eftir búðarferðina fór ég síðan í göngutúr, og um kvöldið eldaði ég mér mat og síðan hafði ég það náðugt horfði á Working Girl með Melanie Griffith og borðaði kex frá Eiðbjörgu. Ég fór síðan bara eiginlega snemma að sofa. um tólfleitið sofnaði ég út frá DaVinci lyklinum. Það var samt óþægilegt að liggja á hliðinni því ég var svo aum í handleggjunum

Sautjándi dagurinn - púl og þreyta.

Ég byrjaði gærdaginn(föstudag) á því að fara í vinnuna, það var orðið heitt þá þegar klukkan átta. Það verður yfirleitt ekki heitt fyrr en seinna kannski milli tíu og ellefu. Ég byrjaði á því að fara í túr til að tæma ruslaföturnar. Eftir það var kaffipása svona klukkutímalöng. Þegar pásan var búin þá var klukkan um níu og við fórum út. Við ætluðum að slá stærri blett í dag. Ég tók stóru venjulegu slátturvélina og Sámal tók orfina. Hann kláraði smá blett sem við höfðum skilið eftir í daginn áður. Ég byrjaði á stóra blettinum. Ég skiðti honum upp í smærri ferninga. Fyrsti ferningurinn var ekki svo slæmur. Það eru stórir steinar á þessum bletti sem ég þurfti að fara í kringum það var aðalvesenið. Síðan var líka glampandi sólskin og hiti og ég var bara á stutermabolnum. En vinnubuxurnar sem ég á að vera í eru regnbuxur og það er sko taumlaus skelfing að vera í þannig buxum að hamast í svona veðri. En ferningur tvö er allt önnur saga. Þetta svæði í gær er hóll og það var minnismerki um Willian Heinessen á toppnum. Það var taumlaus skelfing að ýta vélinni upp brekkuna.. Ég hafði samt skipt brekkunni í tvo parta svo ég þyrfti ekki að fara upp allt í einu. Ég svitnaði og svitnaði síðan komu amerískir túristar, sem bara gláptu á mig eins og það sé eitthvað mjög athugavert við það að stelpa væri að sá gras. Og gamall maður sem sat við minnismerkið hann tók meira að segja mynd af meðan ég var að vinna. Ég hef aldrei vitað annað eins. En síðan fóru þau lokins. En eftir þennan blett þá tók ég smá pásu og settist og Sámal kom og settist hjá mér til að spjalla, nokkuð sem ég held að hann geri gjarnan. Hann getur talað endalaust. Hann sagði að ég hefði verið dugleg. að slá þetta allt saman. Við sátum þarna í hálftíma held ég. En síðan héldum við áfram. Ég hélt áfram með stóru vélina og slóg restina af hólnum og fór í kringum steinana. Þangað til að það var ekki meira sem ég gat tekið með vélinni. Þegar ég var búin vantaði klukkuna tíu mínútur í tólf, svo það passaði akkúrat að fara í hádegismat. Sámal fór í SMS að fá sér að borða en ég borðaði bara nestið mitt í húsinu. Við hittumst síðan aftur klukkan eitt og tókum þá hjólbörur og hrífur með okkur. Við byrjuðum á því að slá það sem ég gat ekki gert með stóru vélinnig. Og síðan þurftum að raka allt saman. Síðan var klukkan bara allt í einu orðin þrjú og við vorum ekki búin að raka. Við þurftum bara að dífa okkur. Og við náður að raka allt saman og skúbba öllu grasinu í sinn stað með hjóbörunum klukkan tíu mínútur yfir fjögur. Þannig að þetta tókst. Á leiðinni heim stoppaði ég við í túristabúðinni að kaupa íslenskan fána. Hann kostaði mig fimm krónur. En ég held að það komi ekki margir Íslendingar þarna. Því eiginlega allir norsku, dönsku og sænsku fánarnir voru búnir svo það vara bara fullt af íslenskum fánum eftir. Þegar ég kom heim setti ég svo í þvottavé í fyrsta sinn hér. Marjun á gamla þvottavél sem er Lengi að þvo. hún stoppar í miðjum þvottinum svo maður þarf að fara niður til að setja hana aftur af stað.. Ég þurfti síðan að fara í sturtu áður en við færum á tónleikana. En ég uppgötvaði síðan það að handklæðið mitt var í þvottavélinni þannig að ég notaði annað lítið handklæði sem ég var með. En síðan kom hausverkurinn. Ekkert af því sem ég átti til hreint passaði beint saman. En mér tókst að gera þetta þokkalegt. Síðan klukkan tæplega sjö gengum ég og Laura af stað í Norræna húsið á sinfóníuna og Diddú og Dísellu. Á leiðinni sáum við fólk sem greinilega á sömu leið og við. Við gengum fyrir aftan þau langan veg. Og síðan þegar klukkan var 25 mínútur yfir sjö og fimm mínútur þangað til að tónleikarnir áttu að byrja sneri maðurinn sér við og spurði okkur á færeysku hvort við værum líka að fara á tónleikana. Jú ég gat svarað því.Þá sagði maðurinn á færeysku aftur að við kæmum bara akkúrat. Við vorum komin 28 mínútur yfir. Og fólk stóð enn bara í andyrinu. Tónleikarnir voru góðir. En ég held að það hafi ekki verið nóg af Íslendingum í salnum. Ég held að flestir af færeyingunum hafi bara komið út af færeysku söngkonunum sem sungu tvö lög. Það sem mér kom á óvart. að prógrammið var á færeysku(það var samt ekki það sem mér fannst skrítið) en allir titlarnir á lögunum voru þýddir yfir á færeysku líka. Síðan var líka furðulegt að herya Ragnheiði Ástu Pétursdóttur tala dönsku.Mér fanns bara gaman. En eftir tónleikana þá vorum við Laura svo þreyttar að við fórum bara beint heim. Við geispuðum hvor í kapp við aðra. Þegar við komum heim, fór hún beint upp að sofa, en ég tók út úr þvottavélinni, því hún hafði ekki verið búin þegar við fórum út, og síðan fór ég upp að sofa. Ég var algjörlega uppgefin.

Núna sit ég í eldhúsinu mínu og borða hafragraut með hryllilegar harðsperrur í handleggjunum. Samt ekki jafn slæmar og harðsperrurnar sem ég fékk eftir klifrið í Danmörku, en samt voru það átök í morgun að setja tagl í hárið. Ég ætla út núna á eftir, á bókasafnið að setja þetta blogg inn. og taka ákvörðun um hvað ég á að elda fyrir grænmetisæturnar á morgun.

Sextándi dagurinn - Fimmtudagur í hnotskurn

Dagurinn byrjaði eins og dagurinn áður, en í þetta sinn mundi ég eftir nestinu mínu. Ég lenti hinns vegar í vandræðum með plastbokan sem ég hafði sett nestið í. Bæði höldin á honum slitnuðu á leiðinni. Það var efst í brekku sem allt pompsaði, bara gúmbess og flaskan mín rúllaði niður brekkuna. En stoppaði síðan þar, sem betur fer, svo ég gat náð henni. Dagurinn í vinnunni var svipaður og dagurinn áður. Fullur af kaffi pásum. Við unnumst meira. Við tókum stærri grasblett á milli trjá þar sem við vorum með handsláttuvélarnar. og síðan rifum við af grasinu í kringum öll litlu tréin þar sem vélin komst ekki. Eftir það var bara að raka og þegar það verk var búið var klukkan að verða fjögur og dagurinn búinn. Eftir vinnu fór ég síðan á bókasafnið. Ég byrjaði á því að fara í tölvu og síðan var að ég að kíkja í safninu. Ég fann fullt af bókum eftir Halldór Laxness og Einar Kárason, síðan fann ég bókina 101 Reykjavík í hljóðbók á dönsku. Að sjá svonalagað fær litla íslenska hjartað mitt að slá hraðar, ég verð stolt. Eftir þetta klukkan rúmlega sex fórum ég og Laura í Bónus, því fyrr um daginn höfðum við fengið kæliskáp. Við gengum í bónus og versluðum. En við hugsuðum ekki um það að við þyrftum að ganga til baka með alla pokana. Við vorum báðar með mörg kíló. Það var íka vandræði með kartöflur sem við ætluðum að kaupa. Minnsti pokinn sem hægt var að fá var 2 kíló og það er hlutfallslega dýrara að kauða stakar kartöflur útaf stykkja verðlagningunni. Við þurftum að gera pásur oft á leiðinni og ég held við höfum verið hátt í klukkutíma á leiðinni. Þegar heim var komið, þá var klukkan orðin átta. Eftir það elduðum við báðar og borðuðuð svo. Við borðuðum og spjölluðum í um klukkutíma þangað til rúmlega níu, þá þurfti Laura að fara að hátta. hún þarf að vakna hryllilega snemma til að fara í vinnuna. Stuttu seinna fór ég líka að hátta. Ég var að lesa í einhverjum bæklingi um stað sem við förum í ferð til á sunnudaginn eftir viku, með Norddjobb. Ég hlakka svo til. En ég sofnaði útfrá bæklingnum. Og vaknaði síðan um fjögurleitið og slökkti ljósið og hélt áfram að sofa.

Fimmtándi dagurinn - ágætis byrjun

Ég fór á fætur og byrjaði daginn á því að fá mér að borða og smyrja mér nesti fyrir morgundaginn. Síðan var klukkan allt í einu orðin hálf átta og ég var hrædd um að ég mundi vera of sein í nýju vinnuna. Ég þaut út og gleymdi pokanum, með samlokunum mínum og sódavatninu. Ég var síðan tíumínútur á undan áætlun. Ég settist bara á bekk í smá tíma á leiðinni og kom síðan að húsinu tvær mínútur í átta. Þar fyrir utan stóð strákurinn, sem heitir Sámal, hann hafði gleymt lyklinum sínum heima. Þannig að við komumst ekki inn. Vandamálið var að það voru bara til tveir aðrir lyklar. Annar lykillin var hjá stelpu sem er í fríi og hinn einhverstaðar annarsstaðar á einhverri skrifstofu. Strákurinn hringdi í Jógvan og bað hann um að koma með lykil. Einum og hálfum klukkutíma síðar kom Jógvan loksins með lykilinn. Við höfðum bara beðið og staðið þarna fyrir utan allan tíman að tala saman. Ég komst að því að hann er miklu yngri en ég hélt. Hann er bara sautján ára. Ég veit ég er bara tveimur árum eldri en mér finnst langt síðan ég var 17. Við töluðum um allt milli himins og jarðar. Hann sagði að stelpan sem er fríi hafi unnið í þessu lengi. Og hafi lengi verið eina stelpan, svo að hún hafi beðið Jógvan um að finna fleiri stelpur, sem varð til þess að það verða bara stelpur í sumar og Sámal eini strákurinn. Þegar Jógvan kom með lykilinn þá kom hann líka með utanyfirbuxur fyrir mig og jakka. Buxurnar eru í stærri kantinum en ganga samt alveg. Jakkinn var medium og allt of stór. þannig að ég nota hann ekki. Síðan fór Jógvan aftur. Þá var klukkan um tíu og kominn tími fyrir kaffipásu. Sú pása var held ég rúmur hálftími. Eftir pásuna fórum við að tæma ruslafötur, það er hluti af starfinu. Það tók rúman hálftíma. Ég komst hinsvegar að því eftir á að ég fór stærri hring en ég átti að gera. En það var allt í lagi. Þá er minna að gera á morgun. Eftir þetta var síðan kominn hádegismatur. Við fórum út á Statoil sem er í þriggja mínútna fjarlæg. Ég keypti mér samloku og djús því ég hafði verið svo mikill klaufi að gleyma nestinu mínu heima. Við sátum held ég í klukkutíma að borða. Og þegar við vorum búin kom Jógvan aftur. Hann kom þá með nýja minni sláttuvél fyrir mig og nýjan jakka. Sá jakki var small en hann var ennþá of stór. Ég held að hann hafi áttað sig á því að með því að ráða stelpur þarf minni vinnugalla. vinnujakki í small í kallastærð er ekki það sama og small í kvennastærð. Hann kemur með minni jakka á morgun.Hann kom líka með hanska fyrir mig. Þessi heimsókn Jógvans tók um klukkutíma. Þá var klukkan að verða tvö. En þegar hann fór, fórum við að slá gras. Við slóum smá blett í kringum ný lítil tré. Erfiður blettur. Síðan skiluðum við slátturvélunum og sóttum hjólbörur og hrífur. Við rökuðum og settum grasið í hjólbörurnar. Ég þarf að æfa mig betur með slátturvélina. Þegar við vorum búin að þessu var klukkan um tíu mínútur yfir þrjú. þá tók það sig ekki að vera að byrja á einhverju nýju. Þannig að við fórum bara inn í hús og fórum aftur að tala saman. síðan klukkan korter í 4 kom Jógvan aftur. Vinnudeginum var lokið. Hann hafði gengið miklu betur en ég hafði búist við. Ég vona að dagurinn á morgun verði jafn auðveldur. Held samt að það verði meira um vinnu. Dagurinn í dag var samt fljótur að líða.

Ég fór heim eftir vinnu til að sækja usb lykilinn minn því ég ætlaði á netkaffið að setja inn blogg. Þá var Laura heima, hún sagði að Amanda hefði spurt hvort við vildum gera eitthvað í kvöld. Jú ég var alveg til í það. Ég dreif mig úr vinnubuxunum og fór í betribuxurnar og þaut út á netkaffið þar virkaði ekki netið en stelpan sem var að afgreiða benti mér á bókasafnið. Ég fór á bókasafnið. Ég komst að því að það er opið til sex og það er ókeypis að fara á netið þar í klukkutíma. Ég ætla þá bara að fara venja komur mínar þangað. Eftir klukkutíma í tölvunni fór ég heim. En rakst á Lauru á leiðinni í bæinn að hitta Amöndu við netkaffið því hún hélt ég væri þar. Ég fór heim að skila bæklingi sem ég hafði fengið á safninu. Laura beið eftir mér á meðan. Síðan rétt fyrir sex hittum við Amöndu. Við gengum um bæinn og það var bara fínt. Amanda sagði mér að henni þætti svo merkilegt að ég skuli hafi bara sagt á hótelinu að mér liði ekki vel í vinnunni og mér líkaði ekki vinnan. Hún sagði við mig að ef hún hefði verið í þessari stöðu þá hefði hún ekki þorað að segja eitthvað svona. Síðan sagði hún mér hvað kona sem vinnur með henni í Norrænahúsinu hafi sagt um íslenskar konur. Hún sagði að íslenskar konur væru ákveðnar, sterkar, kæmu sér strax að hlutunum, væru ekkert að tala í kringum hlutina, töluðu bara blátt áfram, og gerðu eða segðu bara það sem þeim fyndist þær þurfa að gera án vandræða.  bara áfram með smjörið. Ég hef nú heyrt allt þetta áður. Mér fannst gaman að heyra þetta.  Ég er búin að samþykkja að elda íslenskan mat fyrir þær á sunnudaginn í tilefni dagsinns. En hvernig eldar maður íslenskan mat fyrir tvær grænmetisætur? það er nokkuð sem ég þarf að hugsa um. Ég get gefið þeim rófustöppu... Þær eru líka báðar búnar að biðja mig um að kenna þeim að prjóna. Þeim finnst svo æðislegt að ég hafi prjónað svona flotta peysu. Amanda gapti þegar ég sagði henni að þessi peysi hefði tekið um 9 daga. Hún hélt að það væri hálfsársverk að prjóna peysu. Nei, það er það allaveganna ekki fyrir mig. Það er hálfsársverk fyrir mig að lesa bók.  Þannig að líklegast fer ég að kenna þeim hvernig maður prjónar.

Ég fór á fætur og byrjaði daginn á því að fá mér að borða og smyrja mér nesti fyrir morgundaginn. Síðan var klukkan allt í einu orðin hálf átta og ég var hrædd um að ég mundi vera of sein í nýju vinnuna. Ég þaut út og gleymdi pokanum, með samlokunum mínum og sódavatninu. Ég var síðan tíumínútur á undan áætlun. Ég settist bara á bekk í smá tíma á leiðinni og kom síðan að húsinu tvær mínútur í átta. Þar fyrir utan stóð strákurinn, sem heitir Sámal, hann hafði gleymt lyklinum sínum heima. Þannig að við komumst ekki inn. Vandamálið var að það voru bara til tveir aðrir lyklar. Annar lykillin var hjá stelpu sem er í fríi og hinn einhverstaðar annarsstaðar á einhverri skrifstofu. Strákurinn hringdi í Jógvan og bað hann um að koma með lykil. Einum og hálfum klukkutíma síðar kom Jógvan loksins með lykilinn. Við höfðum bara beðið og staðið þarna fyrir utan allan tíman að tala saman. Ég komst að því að hann er miklu yngri en ég hélt. Hann er bara sautján ára. Ég veit ég er bara tveimur árum eldri en mér finnst langt síðan ég var 17. Við töluðum um allt milli himins og jarðar. Hann sagði að stelpan sem er fríi hafi unnið í þessu lengi. Og hafi lengi verið eina stelpan, svo að hún hafi beðið Jógvan um að finna fleiri stelpur, sem varð til þess að það verða bara stelpur í sumar og Sámal eini strákurinn. Þegar Jógvan kom með lykilinn þá kom hann líka með utanyfirbuxur fyrir mig og jakka. Buxurnar eru í stærri kantinum en ganga samt alveg. Jakkinn var medium og allt of stór. þannig að ég nota hann ekki. Síðan fór Jógvan aftur. Þá var klukkan um tíu og kominn tími fyrir kaffipásu. Sú pása var held ég rúmur hálftími. Eftir pásuna fórum við að tæma ruslafötur, það er hluti af starfinu. Það tók rúman hálftíma. Ég komst hinsvegar að því eftir á að ég fór stærri hring en ég átti að gera. En það var allt í lagi. Þá er minna að gera á morgun. Eftir þetta var síðan kominn hádegismatur. Við fórum út á Statoil sem er í þriggja mínútna fjarlæg. Ég keypti mér samloku og djús því ég hafði verið svo mikill klaufi að gleyma nestinu mínu heima. Við sátum held ég í klukkutíma að borða. Og þegar við vorum búin kom Jógvan aftur. Hann kom þá með nýja minni sláttuvél fyrir mig og nýjan jakka. Sá jakki var small en hann var ennþá of stór. Ég held að hann hafi áttað sig á því að með því að ráða stelpur þarf minni vinnugalla. vinnujakki í small í kallastærð er ekki það sama og small í kvennastærð. Hann kemur með minni jakka á morgun.Hann kom líka með hanska fyrir mig. Þessi heimsókn Jógvans tók um klukkutíma. Þá var klukkan að verða tvö. En þegar hann fór, fórum við að slá gras. Við slógum smá blett í kringum ný lítil tré. Erfiður blettur. Síðan skiluðum við slátturvélunum og sóttum hjólbörur og hrífur. Við rökuðum og settum grasið í hjólbörurnar. Ég þarf að æfa mig betur með slátturvélina. Þegar við vorum búin að þessu var klukkan um tíu mínútur yfir þrjú. þá tók það sig ekki að vera að byrja á einhverju nýju. Þannig að við fórum bara inn í hús og fórum aftur að tala saman. síðan klukkan korter í 4 kom Jógvan aftur. Vinnudeginum var lokið. Hann hafði gengið miklu betur en ég hafði búist við. Ég vona að dagurinn á morgun verði jafn auðveldur. Held samt að það verði meira um vinnu. Dagurinn í dag var samt fljótur að líða. Ég fór heim eftir vinnu til að sækja usb lykilinn minn því ég ætlaði á netkaffið að setja inn blogg. Þá var Laura heima, hún sagði að Amanda hefði spurt hvort við vildum gera eitthvað í kvöld. Jú ég var alveg til í það. Ég dreif mig úr vinnubuxunum og fór í betribuxurnar og þaut út á netkaffið þar virkaði ekki netið en stelpan sem var að afgreiða benti mér á bókasafnið. Ég fór á bókasafnið. Ég komst að því að það er opið til sex og það er ókeypis að fara á netið þar í klukkutíma. Ég ætla þá bara að fara venja komur mínar þangað. Eftir klukkutíma í tölvunni fór ég heim. En rakst á Lauru á leiðinni í bæinn að hitta Amöndu við netkaffið því hún hélt ég væri þar. Ég fór heim að skila bæklingi sem ég hafði fengið á safninu. Laura beið eftir mér á meðan. Síðan rétt fyrir sex hittum við Amöndu. Við gengum um bæinn og það var bara fínt. Amanda sagði mér að henni þætti svo merkilegt að ég skuli hafi bara sagt á hótelinu að mér liði ekki vel í vinnunni og mér líkaði ekki vinnan. Hún sagði við mig að ef hún hefði verið í þessari stöðu þá hefði hún ekki þorað að segja eitthvað svona. Síðan sagði hún mér hvað kona sem vinnur með henni í Norrænahúsinu hafi sagt um íslenskar konur. Hún sagði að íslenskar konur væru ákveðnar, sterkar, kæmu sér strax að hlutunum, væru ekkert að tala í kringum hlutina, töluðu bara blátt áfram, og gerðu eða segðu bara það sem þeim fyndist þær þurfa að gera án vandræða.  bara áfram með smjörið. Ég hef nú heyrt allt þetta áður. Mér fannst gaman að heyra þetta.  Ég er búin að samþykkja að elda íslenskan mat fyrir þær á sunnudaginn í tilefni dagsins. En hvernig eldar maður íslenskan mat fyrir tvær grænmetisætur? það er nokkuð sem ég þarf að hugsa um. Ég get gefið þeim rófustöppu... Þær eru líka báðar búnar að biðja mig um að kenna þeim að prjóna. Þeim finnst svo æðislegt að ég hafi prjónað svona flotta peysu. Amanda gapti þegar ég sagði henni að þessi peysa hefði tekið um 9 daga. Hún hélt að það væri hálfsársverk að prjóna peysu. Nei, það er það allaveganna ekki fyrir mig. Það er hálfsársverk fyrir mig að lesa bók.  Þannig að líklegast fer ég að kenna þeim hvernig maður prjónar.

Tilkynning

Blogg fyrir daginn í dag kemur á morgun. Ég er búin að uppgötva tað að tað er líka hægt að komast á net á bókasafninu. Tað er meira að segja ókeypis að fara á netið í klukkutíma hér og tað er líka opið lengur, tað er opið til klukkan sex. Ég mundi skrifa blogg núna en ég ætla að fara að gera eitthvað með stelpunum. Ég er núna að pikka inn á Færeyskt lyklaborð.  Teir eru með kommu takkann á mjög ótægilegum stað.  Litli fingurinn á mér vill alltaf fara á takkann sem komman er á á íslenskum lyklaborðum. En hér fæ ég bara "ø" teim takka og "ð-ið" er líka einum takka til hliðar útaf bollu a-i. Þannig að ég fæ ø ístað kommu og å ístað ð

Fjórtándi dagurinn - langur dagur..labbi labbi labb

Í gærkvöldi var ég svo þreytt að ég sofnaði yfir Da Vinci lyklinum sem ég er að lesa... Það var bara frekar snemt meira að segja. Nema hvað, af því að sofnaði svona snemma í gær vaknaði ég snemma í dag. En ég var samt bara að hangsa upp í rúmi með lokuð augun vonandi að ég mundi sofna aftur. En klukkan níu ákvað ég nú að fara á fætur. Ég var orðin svo svöng. Ég var bara búin að fara á klósettið og var hálf komin í buxur., þegar síminn hringdi. Það var maður sem heitir Jógvan. Hann vildi bjóða mér vinnu og sagðist mundi vilja hitta mig og sagðist ætla að sækja mig. Ég sagði bara okey. Hann sagðist mundi sækja mig eftir korter. Ég hrökk í kút. eftir þetta samtal, þarna stóð ég nývöknuð á brjóstahaldaranum, svöng, ringluð á leiðinni í starfsviðtal. Svakaleg byrjun á degi, verð ég að segja. En þetta hafðist samt. Ég prísaði mig sæla fyrir að hafa tekið þá ákvörðun í gærkvöldi að fara í sturtu þá en ekki í dag. Ég hafði velt þessu atriði fyrir mér í klukkutíma í gærkvöldi en ákvað síðan bara að drífa mig. Ég er virkilega ánægð með þá ákvörðun. En hvað sem öllum sturtuákvörðun líður. Þá var ég komin út áður en maðurinn kom. Hann kom ég settist inn í bílinn. Það var fullt af óþægilegum þögnum. Maðurinn er frá komúnunni, deildinni sem sér um skógræktina. Hann byrjaði á því að segja það að vinnan sem hann væri að bjóða mér væri leiðinlegt. Ég hef alltaf haldið að vinnuveitendur reyndu að laða fólk að störfunum sem þeir bjóða upp á í stað þess að reyna að fá fólk til að vilja ekki vinnuna. Sem ég hafði á tilfinningunni að þessi maður væri að reyna að gera. Hann fór með mig í skógræktina í skúrinn þar og sagði að sem ég mundi gera mest af væri að slá gras. Hann tók þá niður handslátturvél af vegnum. Hengdi hana á sig og sló síðan smá til að sýna mér. Síðan fékk ég að prófa.  Ég þarf að æfa mig í þessu, en ég held ég eigi auðveldara með þetta verkfæri en öxina sem Magni var með í eldhúsinu.  Vélin er samt smá og stór fyrir mig. En Jógvan sagðist geta fengið minni vél fyrir mig.. Þá var þetta komið. Hann vissi held ég ekki alveg hvað hann átti að segja við mig.. Hann var held ég bara ekki undirbúinn. En ég spurði um launin og hversu marga tíma á dag væri unnið fyrst að hann sagði mér það ekki í óspurðum fréttum. Launin eru þau sömu á Hafnía og átta tímar á dag. frá átta til fjögur, svo ég næ netkaffinu eftir vinnu,jei. og matvöruverslunum líka og banka á fimmtudögum. Ég spurði hann líka hvort ég mætti hugsa málið og hringja í hann seinna í dag. Jú það var í lagi. Hann keyrði mig síðan aftur heim. Þegar ég kom heim hringdi ég í mömmu að segja henni fréttirnar. Hún heldur að þetta sé drauma sumardjobb fyrir mig. Útivera og íhugun. Hún heldur líka að ég muni léttast í þessu starfi og koma heim með vöðvabúnt. Það getur verið en ekki ef Eiðbjörg í Norrænahúsinu heldur áfram að gefa mér kex. Eftir samtalið við mömmu fór ég svo af stað í leit að Bónus.  Það var nú meira vesenið. Ég komst að því að Bónus er lengst úti í rassgati!! Ég fór út á strætóstoppistöð og komst að þvi að strætóinn fór 5 mínútum áður og mundi ekki koma aftur fyrr en eftir 25 mínútur. Ég beið bara. Gömul færeysk kona, spurði mig hvenær þristurinn kæmi, á færeysku og ég gat svarað henni á færeysku. Ég var svo stolt. Fyrsta 100% færeyska samtalið mitt. Reyndar bara ein setning frá hvorum aðila. En maður verður nú að byrja einhverstaðar. Eftir svona korter í vagninum,(klukkan um tólf) var vagninn kominn einhvert sem var ekki nálægt þeim stað sem ég hélt að Bónus væri. En ég fór samt úr vagninum þá því ég vildi ekki enda einhvarstaðar úti í buska. Ég gekk síðan í þá átt sem ég hélt að Bónus væri í. en ég fann ekki Bónus. Fann hinns vegar Rúmfatalagerinn, hann heitir Skemman hér. Það tók mig um þrjú korter af labbi að finna Bónus. Ég hafði verið við það að gefast upp á leitinni. En bara svona eins og vin í eyðimörkinni sá ég bleika grísinn. og fagnaði honum. Bónus er alveg jafn ódýr hér og heima. Nema ég er ekki hrifin af grænmetis og ávaxtasölu systemi Færeyinga. Það er stykkjaverð á ávöxtunum en ekki kílóverð. Þannig að það er best að velja stærstu eplin ef maður ætlar að kaupa epli. Ég keypti epli. Ég keypti líka tvær skálar, tvær sleifar og tvo spaða og krús fyrir sleifarnar og spaðana. á 30 krónur samtals. Mér fannst það ekki slæmt miðað við það að uppþvottabursti kostaði 24 krónur. Færeyskir Bónusplastpokar eru sterkari en þeir íslensku. Ég gekk bara heim og var svo dauðþreytt. Ég hringdi í Jógvan og sagði að ég vildi vinnuna. Ég byrja klukkan átta í fyrramálið. Eftir það fór ég svo af stað í Norrænahúsið til fylla aftur út umsóknina um færeyska kennitölu. Það gekk bara vel. Eiðbjörg í Norrænhúsinu er indæl. Amanda býr hjá henni. Þegar ég var búin að fylla út pappírana þá spurði Eiðbjörg mig hvort það mætti bjóða mér eitthvað að borða. Ég afþakkaði boðið ég var tiltölulega nýbúin að borða. En hún sendi mig heim með þrjá stóra kexpakka með mintu og súkkulaði kexi.Hún gaf mér reyndar líka kex í gær. Ég þakkaði kærlega fyrir mig og hélt aftur heim á leið. En stoppaði í matvöruverslun til að kaupa mér eitthvað til að taka með í vinnuna á morgun til að borða í hádeginu. Ég keypti brauð og marmelaði og sódavatn. Ég ætla að smyrja mér samlokur með marmelaði í nesti því hin áleggin sem þola það að vera ekki í kæli var ég ekki í stuði fyrir. Hnetusmjör og súkkulaðismjör og sulta.  En ég gekk hægt. Ég var þreyt eftir Bónusferðina. Þegar ég kom heim var klukkan um hálf fjögur. Ég lagðist bara upp í rúm og lúrði til klukkan hálf fimm en hélt síðan áfram lúrinu þangað til klukkan hálf sex þegar mamma hringdi til að fá nýjustu fréttir. I kvöld er ég síðan ekki búin að vera að gera neitt sérstakt. Ég eldaði mér súpu. Íslensk kjötsúpa frá Toró í þetta sinn. Hún var alveg ágætt. Ég mundi samt heldur vilja laga alvöru kjötsúpu. Ég mundi vilja kynna stelpurnar fyrir heimalagaðri kjötsúpu en Amanda er grænmetistæta og ég hef Lauru grunaða um að vera grænmetisæta líka. Ég tók síðan eyrnalokkana úr nýju götunur úr í fyrsta sinn í dag. Enda um tveir mánuðir síðan ég fékk þau. Það gekk, bara ekkert mál. Ég fann hinns vegar blóð á öðru eyranu á mér en það kom ekki úr gatinu.heldur úr sári sem hefur greinilega komið þar sem pinninn stingur í skinnið þegar ég ligg á hliðinni. Það er bara ekkert gott að sofa með eyrnalokka að mínu mati. En ég held að nýju götin séu ekki tilbúin til að sofa án eyrnalokka. Ég ætla að láta pinnana nægja, þó það valdi mér stundum óþægindum. En ég er núna með hringi í eyrunum. Ég ætla að venja götin við stærri eyrnalokka í smærri skömmtum. bara nokkra klukkutíma á dag til að byrja með.. En nú ætla ég að fara að sofa. 7 og hálfur klukkutíma þangað til ég ætla að vakna.

þrettándi dagurinn - örblogg

Það er nú ekki mikið að segja frá deginum í dag. Ég borðaði morgunmat með Lauru, síðan fór hún í vinnuna og ég fór á netkaffið. Ég sat á netkaffinu í klukkutíma. ég ætlaði að hlusta á mömmsuna mína í úbattinu en það virkar ekki. Pirringur. Eftir netkaffið fór ég síðan í Norrænahúsið. Þar var vel tekið á móti mér í afgreiðslunni af Amöndu. Hún kallaði í konuna sem hún býr hjá, hún heitir Eiðbjörg, hún hjálpaði mér með það sem mig vantaði sem var að hringja í Lindu hjá Nordjobb. Ég talaði við Lindu. Mér heyrðist á henni að hún væri ung. Ég útskírði ástand mitt fyrir henni. Linda sagðist hafa nokkur störf í pokahorninu en hún þyrfti að athuga málið. Hún sagðist mundi hringja í mig. Hún verður eiginlega að hringja á morgun. því á morgun á ég að hringja í Birnu. Ég verð að segja að ég vona að Linda hafi einhverja lausn. Nú ef ekki þá er það bara Hafnía. Eftir Norræna húsið fór ég í garðinn að sleikja sólina sem var í dag. Ég gerði það í einn og hálfan tíma en þá var klukkan um eitt og ég fór í SMS að fá mér að borða. Ég sá tvo hópa af Íslendingum og ég sá eitt eintak af leiðinlegum Íslendingi. Eftir að hafa borðað var ég úti í sólinni þangað til um hálf fimm þá var sólin farin að hverfa á bakvið ský, ég var líka orðin þreytt. Ég lagðist bara upp í rúm og fór að lesa. Eftir að hafa horft á myndina með Toni Collette og Cameron Diaz þar sem Cameron Diaz var bæði les og talnablind þá minntist ég þess sem les og talnablindu sérfræðingurinn sagði um mikilvægi þess að lesa, sama hvað maður les að hversu hryllilega langan tíma það tekur að lesa eina síðu. Aðalatriðið er bara að lesa. Ég hérna þarf samt alltaf að taka pásur fyrir það rifja upp það sem ég var að lesa.. Síðan var klukkan bara allt í einu orðin rúmlega sjö og þá bankaði Laura á hurðina hjá mér. Hún var þá orðin svöng, Og spurði hvort ég vildi ekki borða með sér, Það vildi ég sko Við elduðum tómatsúpu og pasta. En uppgötvuðum síðan að við höfðum ekkert til að setja súpuna í. Þannig að við létum súpuna þykkna aðeins og heltum síðan pastanu í og borðum á venjulegum diskum. Við sátum við eldhúsborðið okkar og borðuðum og spjölluðum. Stundum er erfitt fyrir mig að skilja það sem hún segir, en þá spyr ég bara og hún gerir það sama þegar hún skilur ekki eitthvað sem ég er að segja. Við sátum til um klukkan níu held ég. Við skildum uppvaskið eftir í vasknum því ég hafði ekki hugsað út í það að kaupa uppþvotalög eða uppþvottabursta. Ég ætla í Bónus og morgun og redda því og kannski einn sleif líka. Eftir matinn fór Laura að hátta hún á að mæta í vinnuna klukkan sex í fyrramálið. Ég tók til við lesturinn að nýju. Skrifaði reyndar þetta með uppþvottalöginn og burstann niður á blað svo ég gleymi því nú ekki aftur, Síðan um ellefu leitið fór ég aftur í góða kvöldsturtu og eftir það hef ég bara verið að skrifa þetta örblogg. Sem er svo stutt því ég er svo spennt í bókinni minni að ég get ekki beðið eftir að fá að lesa meira. Ég ætla semsagt að láta þetta gott heita í bili, ég er farin að lesa og sofa.